Kilka lat temu zdarzyła mi się dość ciekawa wycieczka ponad Wielką Wodą na pokładzie C-17. Znawcy od razu wiedzą, iż chodzi o yankeski samolot transportowy używany przez siły zbrojne tego kraju. Była to moja pierwsza przygoda z tego typu środkiem transportu. Na pokładzie, poza załogą i garstką moich współpasażerów, znajdowały się szczątki innego roztrzaskanego samolotu bojowego. Moja mina musiała wzbudzić duże rozbawienie wśród stałych bywalców tychże samolotów, bo już po chwili rozmową rozpraszał mnie podoficer z U.S. Marine Recon. Rambo i dżentelmen w jednej osobie. Uwagę zwracał mocno zużyty ale nienagannie odprasowany mundur, pocerowany plecak oraz jego czworonożny towarzysz rasy belgijski pies pasterski, który prezentował się jak na wystawie. Zdziwiła mnie skromność jego wyposażenia, gdyż jakby nie było przynależał do elitarnej jednostki wojskowej. Z głupiej ciekawości zapytałam o przyczynę takiego stanu rzeczy, a on odparł mi coś na kształt: „jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma„.
Ta przygoda sprzed 7 lat przypomniała mi się przy okazji artykułu „Komandos i sanitariuszka„. Wzruszająca historia legendarnej sanitariuszki Armii Krajowej – Hanki „Sławki” Jędrzejewskiej, oraz operatora/ratownika pola walki z Jednostki Wojskowej Komandosów przedstawionego pod pseudonimem Wir. Wir jest laureatem tegorocznych Buzdyganów. Swoją prestiżową nagrodę przekazał Pani Halince w podziękowaniu za wzór i inspirację do pracy…
Zaraz zaraz… Zastanówmy się przez chwilę nad tą dedykacją… Wygląda na to, że w kategorii inspiracji nawet w XXI wieku determinacja wygrywa z zasobnością? „Mind over matter” jak to mawiają anglojęzyczni?
Prawda jest taka, iż wielu z nas przywykło do narzekania i krytykowania. Nigdy nie jest nam wystaczająco dobrze i bez przerwy pożądamy zmian. Sprzęt zbyt lichy, płaca za mała, ustawa do kitu… W moim przypadku można by jeszcze dorzucić nieustające wędrówki po świecie…
Zabrzmi to pewnie zbyt banalnie… Z przykrością stwierdzam, iż miejsc idealnych nie ma. W każdym kraju, niezależnie od jego bogactwa, jest niesamowicie dużo głupoty. Wszędzie znajdzie się bezmiar bezmyślnych rozwiązań… Nie zapominajmy, że nawet najlepsze pomysły sąsiada tudzież dalekiego ziomka, to i tak tylko „pokazówka” a nie odzwierciedlenie codzienności czy też większości.
Nie ma nic złego w dążeniu do poprawy, ale pamiętajmy iż nie każda zmiana jest ulepszeniem. Krytyczne podejście do stanu rzeczy jest jak najbardziej pożądane, pod warunkiem iż przedstawia się osiągalne w danej chwili rozwiązania. Od narzekania nikomu się jeszcze nie polepszyło!!! Pozytywne zaWIRowania to domena ekspertów i pasjonatów.
